شاعر : حسن کردی نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : فاعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : ترکیب بند
ایفــدای تــوزنــدگــانــیهـا آیــۀخـــتــم مــهــربــانــی‌هــا
درحضور توهیچ حرفی نیست دیگـر از رنـج و نـاتـوانـی‌هـا
بوسه برسنگفرش صحن شما هـسـتمــعــراج آسـمـانـی‌هـا
جای پایت هنوز مشهوراست بـهقـدمـگــاهکـهـکــشـانـیهـا
یا امام الرئوف طی شده است پـایعــشـق شـمـا جـوانـی‌هـا
اسم تو ابروی هر شعـر است نـه صـدای کــریـمخـوانـیهـا
دلکـبــوتـرنـمـیشـودبـیتـو
روزهـا سـرنـمـیشـود بـی‌تو
پرچـمت سایه بان ایران است گـنـبـدت آسـمـان ایـراناسـت
صـوت نـقـارهخـانـۀ حـرمـت جـلـوه‌ای ازاذان ایـراناسـت
ســرتـعــظـیـم بـرولایـت تـو عـزّت مـردمــان ایـراناسـت
اثــر رد پــات بــراین خــاک سـرخـیزعـفران ایران است
الـسـلام عــلـیـک یـاسـلـطـان دائـمـأ بـر زبـان ایـران اسـت
پــارۀ پــیــکــر رســـولالـلـه حرمت روح وجان ایران است
قــلــم یـک دلــه بـه مـن دادی
این غزل را صله به من دادی
ماه ذی‌القعده ماهرحمتتوست عالمی زیر دین رأفـت توست
هـر زمـان آمـدم حــرم گـفـتـم اینزیارت فقط بهدعوت توست روز وشب جبرئیل و خیل ملک منتظردرصف زیارت توست
مــحــوراعـتــقــادمــردم مــا بـرمـدارتـو و ولایت تـوست
نـان وآبـی اگـر به جـا داریـم هـمه ازسفـرۀ کـرامت توست
جامعه خواندم وبه من فرمود که رضایخدا رضایت توست
آمــدم درپـــنــاه چــشـمــانـت
مـستـمـنـد و فـقـیـر احـسـانـت
با تو مشهـد چه بینـظیـرشده غـرق در نـور ودلپـذیـر شده
شبجمعه حـرم دعای کـمـیل تــوبـه‌ام ذکـریـا مـجـیـر شـده
یا سریـعالـرضا به حق رضا دردعـا خوب دست گـیر شده
ایکـه ازمـهـربـانـیـت حـتـی دشمنت خوار وسربهزیرشده
ای که با یک اشـارۀ چـشـمت عکس در پرده مثل شیـر شده
بـی‌خـیـال از نــیــاز دنـیــایــم چون دلـم پیـش تو فـقـیـر شده
چــنـد وقــتـی نـمــی‌پــرم آقــا ســفــرکـــربــلام دیـــرشــده
خـواسـتـم شـعـرکـربـلانـرود
دیــدم امّـارضـا رضـا نـشـود
گـفـتی یابنالشبیب گـریه کنید بر حـسین غـریب گریه کـنـید
برحـسـیـن وغـریـبیاش باید صبح وشب بی‌شکیب گریه کنید
آب خــوردیـد یــاد لـبــهـایـش هر کجا بود عجیب گریه کنید
گـفـتـی یابنالـشبـیب تنهـا بود پس بر آن بی‌حبیب گریهکنید تابه صورت به روی خاکافتاد شده خـدّالـتـریـب گریـهکـنـید
ناگهان روی سینه سنگـین شد حنجروعطرسیب گریه کنید
آخـریـن لحـظـه‌های گـودالـش یـاد شیبالخـضیب گریه کنید
جـد مـا را به نـیـزه‌هـا بـردنـد
پـیـکـرش راجـداجـدا بـردنـد